5 keer “De Mooiste”
**16 april 2023 **
De dag waar Marinus en ik, gesteund door zo nu en dan onze andere marathonmaatjes, bijna vier maanden naar toe getraind hadden was aangebroken.
100 dagen trainen volgens het Sportrusten schema, met zo nu en dan een 20+ km duurloop, was zonder enige belemmering verlopen.
Wiebe en zijn maat Bert volgden hun eigen traningsschema en volgens mij was het voor Bert zijn marathondebuut; om dat in Rotterdam te beleven was natuurlijk heel bijzonder!
De dagen voor de marathon kwamen er via de app al allemaal aanmoedigingen van iedereen binnen en het is fijn om te weten dat iedereen zo meegeleefd heeft.
Er kon ook een aanmoedigingsvideo ingestuurd worden én ik had een link gedeeld waar je kon volgen waar we ons op de route bevonden; volgens mij is dat dan ook massaal gebeurd.
Dan ben je de dag van tevoren alles aan het klaarleggen (helemaal niet zenuwachtig of zo 🙉) zodat ik dat de volgende ochtend niet meer hoefde te doen.
Reservekleren, schoenen, voeding voor onderweg, klaar om de volgende ochtend in de auto te werken. En voor dat je het weet gaat dan om 5 uur ’s morgens de wekker, moet de hond nog even uitgelaten worden, gegeten en hup de auto in…op naar Rotjeknor!
De parkeergarage was gereserveerd en we hadden daar afgesproken met Marinus. Bij het WTC moesten we het startnummer nog ophalen en daarna bij Runners World nog ons RMD (Rotterdam Marathon Deelnemers, een community op Facebook) shirt. We hebben het geweten; de rij in het WTC was pittig dus duurde alles wat langer dan verwacht; de eerste drie keer hadden we de luxe dat Aad van Oosten onze startnummers ophaalde. Daarna op weg naar de start aan de voet van de Erasmusbrug.
Het was inmiddels al 10.00 uur dus helaas hebben we Lee Towers niet horen zingen; dit keer niet boven op de kraan maar zittend op zijn rollator op een verhoging. Maar hij was er gelukkig bij wat, na het breken van zijn heup aan het begin van het jaar, twijfelachtig was.
Starten gebeurt altijd in verschillende waves want 17.000 lopers tegelijk over de Erasmusbrug komt natuurlijk niet goed. Wij zouden in wave 4 starten maar door al het oponthoud bleven we in de laatste wave steken. Voor ons geen probleem want onderweg kies je toch je eigen koers.
En wat was het weer een vet gevoel om na de start de Erasmusbrug op te lopen en aan de Marathon te beginnen, als eerste langs de Kuip en later Ahoy, de Kralingse Plas, 2 keer onder de Kubuswoningen door en terug nogmaals over de Erasmusbrug. Siebren was deze keer weer mee voor de support en als hoffotograaf en filmer, wat hem erg goed afging!
Gedurende de route zagen we hem een aantal keer langs de kant staan en telkens liepen we er nog steeds fris bij, het voelde alsof het (bijna) vanzelf ging.
We waren vertrokken met het idee dat de tijd niet belangrijk was en dat uitlopen voorop stond; wel hadden we een magisch getal in het hoofd 42.
Het was namelijk de 42e editie, 42 kilometer hardlopen en hoe mooi zou het zijn om dan 4.20 uur te lopen…. Voor Marinus dan een PR 😉
En hoe laat je op 34 km een oma-hart smelten…. onze oudste kleinzoon verscheen op het juichscherm met zijn duimpje omhoog: “veel succes oma Roos”
De laatste 4 kilometer zijn altijd de mooiste; door Crooswijk, de Boezemstaat, waar het publiek aan beide zijden je gewoon vooruitduwt.
En dan het moment dat je rechtsaf de Coolsingel oploopt richting de finish, dat is pas kippenvel; niet te omschrijven, dat moet je gewoon zelf ervaren!
Er werd op RTV Rijmond door de organisatie gezegd dat de laatste loper eigenlijk de winnaar is van de marathon; “nergens is het zo leuk om te verliezen als in Rotterdam, een politie-escorte op het laatste gedeelte van de route, confetti, extra aandacht en dan de laatste 100 meter begeleid worden door de winnaar van de toppers waarna je bij binnenkomst ontvangen wordt door burgemeester Aboutaleb met een bos bloemen en een medaille!”
Wij trekken liever ons eigen plan, zonder al die toeters en bellen, en wie weet loop ik volgend jaar weer op de Coolsingel….
Na afloop in de parkeergarage kreeg ik van Marinus nog een cadeautje als dank voor het samenlopen, wat een verrassing! Als Marathonmoeder voel je je dan even heel speciaal en trots dat het ons weer gelukt is. En de bruto tijd…4.20.21! Daar ging nog wel een paar minuten af maar het was puur lopen op gevoel en plezier. Zo ga je dan naar huis als een blij en voldaan mens met drie medailles en twee nieuwe shirts. Onderweg naar huis vlogen via de app de felicitatie berichten me om de oren en een stuk of vijf opgestuurde splitschema’s vanuit de tracking app, heel bijzonder allemaal.
De meningen over het lopen van een stadsmarathon lopen uiteen maar het is in Rotterdam altijd één groot feestje, je ervaart een totale euforie van het publiek uit en je voelt je een held als je door de stad heenloopt, opgezweept door de muziek onderweg, en je krijgt echt het gevoel dat het om jou draait!
Je voelt je als loper zo speciaal omdat het voor niemand langs de kant erom draait of je de snelste, de knapste of de langzaamste loper bent, wat je doel of snelheid is, het gaat om élke loper en iedereen wordt gewaardeerd om datgene wat hij of zij doet namelijk het voltooien van de marathon!
Iedereen bedankt voor alle support van tevoren en na afloop van deze bijzondere dag! 🙏