Wampex 2015

Wampex 2015

Zoals elk jaar is ook dit jaar Loopclub Burgum weer vertegenwoordigd op de Wampex. Al vele jaren zijn we van de partij met vorig jaar een klinkende 2^e plaats in het klassement van de avond. De reden om dit jaar onze ploeg, ondanks het tijdig aanmelden, achterin te laten starten. We mochten om 21:40 uur aan de wandel. Nooit eerder was de ploeg zo laat gestart, en daarom was het voor ons dit jaar spannend omdat we niet wisten hoeveel ploegen er voor ons zouden zijn. Het liefst liepen we als ervaren ploeg alleen zonder allerlei ploegen voor en na ons. Daarom heb ik een aantal malen de organisatie gevraagd om een eerdere starttijd. Het mocht echter niet baten de organisatie was onvermurwbaar en hield vast aan de oorspronkelijke starttijd. Dus zo kon onze ploeg later dan gewend onderweg richting Bakkeveen waar de start was. Dit jaar hadden we in onze ploeg een debutant, Jouke vd Veen en een adoptielid Jelly van der Kloet. Jelly is een collega van Sandra en had wel vaker mee gedaan met de Wampex. Jouke zoon van Thony was compleet nieuw met dit fenomeen maar was door de verhalen van zijn vader enthousiast geworden en wilde ook wel eens mee doen.

Zo bestond de ploeg editie 2015 uit Bareld, Jaap, Gerwin, Sandra, Jelly, Jouke en Thony. Samen goed voor zeker 40 jaar Wampex ervaring. Net zoveel als de leeftijd van de Wampex want dit jaar is de Wampex een jubileum editie. De 40^ste keer dat de Wampex gehouden wordt.

Jaap en Bareld vertrokken samen uit Garyp en Sandra pikte Gerwin van huis, vervolgens Jouke en Thony om in Drachten Jelly ook nog even langs te halen. Onderweg werd er al gelijk een aanspraak gedaan op onze Wamexskills want we kwamen in Drachten op plekken waar we het bestaan niet van wisten. Toch pikten we feilloos Jelly op. Daarna op naar startlokatie “de Ikeloane” in Bakkeveen. En daar ging het mis. Onderweg bij de wegwerkzaamheden misten we de afslag waardoor we door moesten rijden tot Donkerbroek om daar te keren en terug te rijden om daar wel de goede afslag te nemen. Onderweg maar ge-apped met Bareld en Jaap dat ze alvast begonnen met het noteren van de aanwijzingen. En met nog een kleine 40 minuten te gaan arriveren ook wij bij de Camping in Bakkeveen. Allereerst nog op zoek naar een parkeerplek. Sandra ziet een prachtige plek vlakbij de ingang. Even klein stukje door het gras de auto even draaien en hoppa een plek vooraan. Hiervoor moest wel even het grasperkje omgeploegd worden maar we stonden.

Snel naar binnen en direct vliegt iedereen alle kanten op. Ieder kent zijn haar taken, hiervoor is geen aansporing meer nodig. Ikzelf al jaren hoofd videoroute ga direct naar de TV op zoek. Deze was bijna niet te missen gezien het formaat van het beeldscherm. Toen ik aankwam begon de video direct. De video die wordt getoond laat heel veel van de route zien echter is slechts een minuut of 2, van de 15, onderdeel van de videoroute. Dit is te zien aan de tekst “begin videoroute” die door beeld scrolt. Helaas had ik die tekst gemist en zag ik na een minuut of 2 wel de tekst “einde videoroute” door het beeld gaan. Ik was dus gedwongen de video helemaal uit te zien en daarna de eerste 2 minuten op te schijven. Hieruit was alwel duidelijk dat de videoroute route nummer 1 was omdat deze liet zien waar je de kantine van de Camping moet verlaten en tussen caravans door over een balkje het land in gaat.

Nadat iedereen alles had opgeschreven kwamen we weer bij elkaar. We hadden nog 10 minuten over voor de start. Tijd voor nog even een bakje koffie en thee.

Klokslag 20 voor 10 (ik wist niet dat de klok dan slaat) staat de ploeg te popelen om te vertrekken. Nog even op de foto en hop in de beentjes voor de eerste zeg maar 100 droge meters. De kantine uit de landerijen in. de tweede route was op de borden terug te vinden en was getiteld de Disney-route. Op zoek naar de plaatjes van Disney karakters gingen vervolgden we onze weg. Onderweg ontstond er even verwarring bij de karakters van Toy Story, volgens Thony waren deze van Pixar namelijk. Een snelle blik van Jelly liet ons weten dat Pixar samen met Disney films maakt dus we zaten nog goed. Opvallend was overigens wel dat Thony vrijwel alle karakters van Disney herkende en daarvan Jouke de schuld gaf omdat hij vroeger altijd films met de kinderen moest kijken. Jouke verweerde zich goed door te zeggen dat hij Disney films helemaal nooit leuk gevonden heeft. Hmm, Thony, is er iets wat je ons moet vertellen? Ben jij soms een Disney fan? De route eindigde bij het kasteel van Disney, het logo van de bekende filmmaker.

Als je je opgeeft voor de Wampex krijg je thuis een week voor de start informatie met daarin aanwijzingen en kennis die je moet vergaren. Zo moest voor deze editie gekeken worden naar de film Narnia. Bij route 3 was duidelijk waarom. Daar stond hij dan de kast regelrecht uit de film overgevlogen naar Bakkeveen.

We moesten de deur door, tussen de jassen en takken door, zo door de kast heen. Om vervolgens achter de kast in een winterlandschap te belanden. Het sneeuwde zelfs echt. Hier moesten we de goede weg kiezen.  Langs “de ijskoningin” of langs de beverdam. Als je de film gezien hebt weet je de goede route en eindigt je route bij een post. Bij deze post kregen we dan eindelijk onze routeboekjes.

Hierna konden we onze route vervolgen via de striproute, de Krimpende windroute en de maanstandenroute. Rekening houdend met de aanwijzingen moeten we de maanstandenroute in omgedraaide volgorde doen. We kwamen echter 2 maantjes te kort. Dit schepte even kleine verwarring in de ploeg maar al snel kwamen we erachter dat de laatste 2 maantjes op de route te vinden waren. Deze route eindigde bij een post en de post gaf al aan dat we voor op schema lagen want de meeste ploegen waren na circa 2 uren lopen op dit punt beland, wij al na ruime anderhalf uur.

Het was ons nu wel duidelijk het zou een zware en lange tocht worden. De regen van de afgelopen 2 weken had de route zeker geen goed gedaan. Weilanden waren veranderd in modderpoelen en elke stap weer moesten we onze voeten uit de drek trekken om verder te komen. Toch hadden we een moordend tempo van gemiddeld 5 km/u op de teller staan. Onderweg vele ploegen inhalend ging het tempo zelden naar beneden. Zelfs niet door de derrie.

Onderweg werden vele oversteken bedwongen en zoals een ervaren ploeg betaamd leverde dit geen enkel probleem op. We hebben zelfs een vaart over gestoken op een Wc-pot. En zo denderde de loopgroep Burgum trein maar door. Niets en niemand ontzien. De lamp die Gerwin mee had kon zelfs wel dienst doen in het stadion mocht de verlichting het begeven. Zodra Gerwin de verstraler aanzette stond iedereen in de wijde omgeving in een fel licht.

Het ging verder via de oleaatroute, en de QR-code route. De mobiel erbij en de QR-codes uitlezend denderden we door Om tenslotte op een eilandje te eindigen waar we de koninklijke route konden vinden. We moesten het koningshuis tot de prinses van Oranje volgen.  Bareld was een echte koningshuis fan want hij kende de plaatjes allemaal uit het hoofd. Opvallend genoeg had hij 2 jaar geleden ook een poster bij zich met het koningshuis welke we destijds ook moesten weten. Bareld is kennelijk al jaren lid van het blad Vorsten. Dit werd duidelijk toen wij allen op zoek wilden naar de volgende route toen we bij Beatrix van Oranje waren uitgekomen. Bareld was er zeker van dat dit Amalia moest zijn en inderdaad na Beatrix kwam Willem Alexander en Amalia nog voor in het terrein. We gingen daarna naadloos over in de kerstroute. Door een zeer dicht bebost dennenbos was een paadje vol behangen met kerstslingers, kerstballen en allerhande kerstversieringen. We eindigden deze route bij een kerstman. Hierna via wat coördinaten op een kaartje richting het zwanenmeer. Hier moesten we op een prachtig vervaardigde zwaan naar een verlichte prieel. Waar we onze volgende route moesten ophalen. Het zwanenvlot was echter niet heel stabiel en daarom moesten Sandra en Thony precies tegelijk op het vlot stappen anders wipte het om. Dus 1-2 en op 3 tegelijk op het vlot. Rustig zijn we naar het prieel geroeid op de klanken van het zwanenmeer van Tchaikovsky.

40 jaar Wampex, het is niet niks. Wat een organisatie is dat. Elk jaar weer zo’n parcours bedenken, vergunningen regelen noem maar op. Een gigantische klus. En dan dit jaar een jubileum editie. Daar kan natuurlijk geen historische route in ontbreken. Een route waarin alle afgelopen Wampexen in voorkomen. Diverse dopjes, stukjes blik, reflectoren, computeronderdelen noem maar op gaven aan welke kant we op moesten lopen.

Toen kwam de inhoudelijke route. Aan de hand van de inhoudsmaten moesten we onze koers bepalen. En alles in cc’s. En uiteraard stonden in het boekje de inhoudsmaten van diverse artikelen. Lepels, theelepels, glazen, wijnglazen, nagellak, pipet, parfumflesje etc. maar uiteraard niet in cc maar in ml of dl. dus dat werd omrekenen. Bij de eerste opdracht was het al aardig druk want heel veel ploegen waren aan het uitrekenen hoeveel ml. is hoeveel cc. etc. De eerste hadden we uitgerekend en onderweg naar de tweede hadden we de inhoudsmaten allemaal in cc bij de plaatjes staan. De rest was appeltje eitje en op deze wijze haalden we weer een aantal ploegen in.

Zo kwamen we via de kentekenplaatjes op de spookachtige route. We moesten de verlichte pompoenen volgen tot magere Hein. Onderweg werd geprobeerd ons te laten schrikken door figuranten die in deze route waren opgenomen. Deze kwamen plotseling uit de struiken of stonden stil langs de route als waren het poppen. En als je er dan naast was dan lieten ze je schrikken. Sandra deed echter het tegenovergestelde, en sloeg een van de poppen in de maag. De figurant was ‘not amused’ en zette de achtervolging in. Pakte halverwege Sandra bij de rugzak. Sandra draaide zich om en de man was nog geen centimeter bij haar gezicht vandaan. Om het de man niet te sneu te laten worden slaakte, voor de vorm uiteraard, Sandra een ijzingwekkende kreet van schrik (of was het schik?). We lagen dubbel van het lachen. Prachtig dit.

Van de horror liepen we in een teug over in de liefde en moesten we de hartjes volgen. Tot een route waarvan we een kaartje hadden gekregen. We waren inmiddels al vlakbij de A7 beland. Op de plek waar de bunkers langs de snelweg staan. We moesten op zoek naar Cafe René, jawel die van de bekende serie “Alo Alo” daar kregen we een heerlijke versnapering. Na deze gevonden te hebben kregen we van René een broodje knakworst. Die was overigens heel erg lekker. Na deze in hoog tempo verorberd te hebben moesten we op zoek naar het huis van “Von Klompf” naar het schilderij van de “Fallen Madonna with the big boobies”.

Hier stond het verhaal over de geallieerden en welke landen dit waren. We moesten de vlaggen van de geallieerden volgen tot het logo van de bevrijding.  We zagen hier toch ook nog een aantal ploegen verkeerd lopen omdat de Amerikaanse vlag er ook in voorkwam en die geen onderdeel was van de geallieerden voor de overgave van Nederland aan Duitsland. Hier liepen we goed en vele andere ploegen zagen we rechtdoor lopen. Hierna kwam de pesterige route, waar we andere jaren wel moeite met deze route hadden sinds vorig jaar gaat deze foutloos. Zo ook nu weer. Halverwege even een kleine twijfel omdat het even niet klopte. Na de harten even kwam een schoppen acht en dat kan niet. Na wat zoeken zagen we achter een paaltje de harten vrouw, en dat klopte dan weer. Dus via de harten vrouw op zoek naar de andere pestkaarten tot de joker. Van hieraf op zoek naar de witte reflectoren weer gevolgd door de bolletje pijltje route. Opgelet hier want in de kantine stond de volgorde van de plaatjes die we aan moesten houden. Onder weg waren we bijna verkeerd gelopen tot Sandra bleek nog heel scherp te zijn en een balkje over een slootje zag die we moesten oversteken.

De helft van de ploeg was al linksaf geslagen terwijl we over het balkje moesten. Na het laatste plaatje zagen we een knipperlicht in het land staan het begin van de volgende route. Zo ging de ploeg van route naar route zonder oponthoud.

En als we wel oponthoud was dan was onze ploeg dusdanig brutaal dat we overal doorheen denderden. Zo stonden er zeker wel drie ploegen te wachten bij een balkje om een sloot over te steken. Eén voor één gingen de ploegleden van de wachtende ploegen naar de andere kant. Onze ploeg kwam eraan en liep zo achter de eerste aan en nog één en nog één. Zo stonden er wel 5 ploegleden op de balk. En zo waren we tussen 3 ploegen door als laatste ploeg gearriveerd enals eerst de balk over gestoken. Gerwin straalde nog even met zijn lamp en we zagen de ploegen vol verwarring staan zich niet realiserend wat er zojuist gebeurt was. En zo konden we zonder oponthoud door.

Zo kwamen we bij de chocopost elk jaar weer krijgen we hier een heerlijk kop warme chocomelk en een appel. Maar omdat de Wampex dit jaar 40 jaar bestaat krijgen we vanavond ook nog een stuk oranjekoek. Thony had aangegeven dat we 2 minuten kregen om de chocomelk en de oranjekoek op te eten. Dit werden er tenslotte 3. En ook hier haalden we weer vele ploegen in.

NU op weg naar het laatste stukje van de route. We waren er bijna. Bij de laatste post kregen we onze snertbonnen en dan weten we dat we er bijna zijn.  De snertbonnen moesten we wel, op een wankel vlotje, ophalen bij een drijvende caravan.

Nu was het nog 250 meter en we waren gearriveerd. We melden ons na 7 uur en 20 minuten lopen bij de organisatie. We waren dik tevreden met de gelopen tijd zeker gezien de zwaarte van het parkoers. De snert was dan ook zeer welkom en het hierbij behorende biertje ging erin als koek.

 

Om kwart voor zes stapten we weer in de auto om Jelly thuis te brengen en ook wij werden weer keurig thuis afgeleverd door Sandra. Om even voor 7 lag ik dan op bed. Om vervolgens om 9 uur weer gewekt te worden om met de beginners op pad te gaan naar de Molenloop.

Organisatie van de Wampex was weer perfect voor elkaar. Ook volgend jaar zijn we weer van de partij, alhoewel Jouke hier nog niet heel erg zeker van was.

Groet

Thony