Turbo op de Wampex

Loopclub Burgum ontstijgt recreanten niveau

Afgelopen vrijdag was het weer zover de Opsterlandse Wampex de 39e editie alweer. Ook dit jaar weer een uiterst ervaren ploeg en dat is misschien wel de reden dat debutanten grote vrees hebben om deel te nemen aan dit team. Vooraf wilden we met 7 personen an deze editie deelnemen echter Meranda Ackerman, die altijd uit het verre Son en Breugel helemaal naar het Friese land komt om deel te nemen, moest verstek laten gaan. Ruimte dus voor een nieuwe Wampexer. Mail en lobbyen tijdens de training heeft echter niet geholpen. Niemand durfde het aan om met ons op stap te gaan. En met ons bedoel ik: Bareld, Jaap, Gerwin, Siebren, Sandra en ondergetekende. Samen ruim 40 jaar Wampex ervaring. Je kunt ons dus wel een door de wol geverfde ploeg noemen. We staan als ploeg niet snel voor verrassingen. Alhoewel we de laatste 2 edities toch wel heel veel moeite hadden met de pesterige route. En daar in beide edities veel tijd verspeeld hadden. En volgens de informatie die je thuis gestuurd krijgt zat ook in deze editie weer een pesterige route. Want volgens de, door de organisatie, opgestuurde informatie moesten we de spelregels van het kaartspel pesten goed kennen. We begonnen ons de laatste keer zelf sterk af te vragen of de organisatie de regels wel kende.

10438891_723276284410032_5606993603195501503_n

Maar deze editie kon bijna niet fout gaan want we hadden met Jaap de baas van Smallingerland in de ploeg en met Sandra de persoon die de waterstanden regelde voor Rijkswaterstaat. Dus alles aanwezig voor een super-Wampex.

We mochten als 21ste ploeg van start gaan om 17:20 uur. Om ruim op tijd te zijn verzamelden we zo rond 15:30 uur bij Siebren in Burgum-Zuid (Garyp). Zo waren we omstreeks 16 uur in Drachten bij de voetbalvelden van ONB waar de start was.  In de kantine van O)NB ons gemeld dat we aanwezig waren en daar kregen we gelijk een mooie bouwplaat van een kubus en een bon voor koffie of thee. Zonder wat te zeggen weet iedereen wat hem/haar te wachten staat en de ploeg stuift uit elkaar ieder met zijn of haar eigen taak.

info kantine

Zo neem ik meestal de videoroute voor mijn rekening. Hier wordt een film gedraaid waarin de route wordt getoond. Maar tijdens deze film is er ook een deel waarin een route die verder niet in de info of in het routeboekje vermeld staat getoond wordt. Mooi is dan, als ervaren loper, iedereen zijn vingers blauw te zien schrijven en alles te noteren wat de film laat zien. En dan na 10 minuten staat er in beeld “Begin Videoroute” dan volgen er een aantal aanwijzingen. Zo zie je een ploeg lopers een brugje over steken, een weg met een duidelijk herkenbaar punt etc. En na 2 minuten film staat er “Einde Videoroute”. Maar je moet wel de hele film kijken om niets te missen maar je hoeft slechts 2 minuten op te schrijven.  De rest schrijft de informatie op de borden op. Zoals Flipporoute, hoe werkt dit, maanstanden, Egyptische hiëroglyfen. En het belangrijkste van allemaal, want heel veel van deze systematiek kennen we als ervaren ploeg uiteraard wel, welke route is achterstevoren en welke is omgekeerd etc.
Na 15 minuten was iedereen klaar met het verzamelen van aanwijzingen. En konden we aan de koffie. Sandra had verder, zonder aanwijzingen, de kubus al in elkaar geknutseld. In de film was te zien hoe dit moest. Maar Sandra kon het zonder verdere info. En de kubus was de aanwijzing voor de klokkenroute.

Nu was het wachten op het moment dat we van start mochten gaan. Ondertussen konden we mooi onze tegenstanders van vannacht bewonderen. En de meest vreemde verschijningen kwamen langs. Op gympies, wat door de organisatie terecht afgeraden wordt, en zelfs een ploeg die een soort van bord op een stok met een zwaailamp erbovenop bij zich had. Ik moet er niet aan denken om dat 30 kilometer lang met je mee te sjouwen. Kortom wonderlijke verschijningen. Maar zo zullen zo ook wel naar ons gekeken hebben.

En dan eindelijk om 5 over 5 mochten we ons melden, 15 minuten voor je starttijd. We kwamen als ploeg op de foto en konden ons op gaan maken voor de start. We moesten naar buiten in Noordelijke richting, wat in dit geval gewoon de hoofdingang en uitgang was. In andere jaren moest je ook wel eens het pand verlaten via de wc’s. waar dan gelijk al de eerste letter hing die je onderweg moest verzamelen. Want elke letter gemist is een kwartier straftijd.

Buiten werden we met een taxi-bus naar de start gebracht. Zo’n 2 kilometer verderop werden we gedropt bij een paardentrailer waar we ons routeboekje kregen.

Route 1 -> De korte route, we moesten NO tot een schelpenpad. Nou dat is een eitje voor een ploeg als ons. Hierna route 2 de Kruispuntenroute, waar in het boekje de kruispunten van bovenaf getekend zijn, in willekeurige volgorde, kruispuntenroute en we dus op elk kruispunt moesten kijken op welk plaatje (kruispunt) we ons bevonden en waar we heen moesten. Hier ontstond even wat verwarring omdat we een andere ploeg een andere kant op zagen lopen. Maar we zaten goed, na controle door Gerwin die even terugliep. Op naar route 3 de geletterde route. We moesten de letters die op bomen, palen etc. bevestigd waren volgen tot een fietspad. Maar we moesten deze letters niet alleen volgen we moesten ze ook opschrijven want op elke letter stond een cijfer en deze correspondeerde weer met de positie van route 4 waar deze ingevuld moest worden. En als je dat goed deed kon je heel simpel route 4 lopen. Als je de letter van route 3 niet genoteerd had, was je vies de sjaak want dan heb je geen flauw idee waar je heen moest lopen want de aanwijzing in het boekje was:” Seetk het  1—–5——10——— oevr en vlog het ftaepisd lasknif tot –15—–20—–25—. “ Dit ging dus uitstekend.

Op naar de gehusselde route waar de aanwijzingen door elkaar stonden. Op de infoborden in de kantine van ONB stond in welke volgorde we deze route moesten lopen. Ook hier gingen we als een wilde doorheen. Toch hadden we hier wel de nodige oponthoud omdat de ploeg voor ons niet zo goed over de wateroversteken durfde. De provisorisch gebouwde bruggen, lees balkje, moest gebruikt worden om het water over te steken. De ploeg voor ons deed dit als schuifelend. Onze ploeg denderde door als het gewoon een breed asfaltpad was. De fotoroute, waar foto’s lieten zien waar we langs moesten, was geen enkel probleem voor ons.  Hier moesten we even de gaskraan open draaien om de ploeg voor ons in te halen en zo geen tijd te verspelen bij de diverse wateroversteken. Al passerend hoorden we de andere ploeg wel mompelen, tsjong wat een fanatiekelingen.  En zo staken we in volle vaart de A7 over via de “magneetbrug”

fietsbrug A7

Aan het einde van de brug moesten we “abseilen” en daar begon de oleaatroute.  Een route waarbij je een lijn ziet met links en recht paadjes en zo je route moet vervolgen. Op de route staan vaak niet alle paadjes aangegeven.

oleaat

Dat de Wampex ook met zijn tijd meegaat blijkt wel weer uit de volgende route waar we gewapend met een mobiele telefoon de QR codes moesten opzoeken om daarmee de aanwijzing van de richting op te zoeken.

QR code

Bareld had zijn mobiel al gepakt en de code uit het boekje gescand. “Heel veel succes” zei deze code. Maar toen we bij de eerste QR-code kwamen stond Bareld daar maar te klooien en kreeg hij het niet voor elkaar om de code te scannen. Hij begon al lichtjes te pruttelen en mopperen waarom het niet wilde en dat de organisatie de boel niet voor elkaar had. Maar met de mobiel van Thony ging het in een keer goed.  Op naar de volgende code en zo werd ook deze route, met een beetje gemor van Bareld voltooid. We moesten deze route volgen totdat we bij memorie 3 waren. De memories, je raad het al, waren te vinden in de kantine van ONB bij de start. Zaak dus om deze goed op te schrijven. Memorie 3 was een elektriciteitsmast met nummer 18 erop.

electriciteitsmast

Terwijl Sandra, Jaap, Thony en Siebren nog even aan het kijken waren stormden Gerwin en Bareld alweer door. Siebren had besloten om uit te stappen, hij kreeg last van zijn benen en het tempo lag moordend hoog. Onze pogingen om Siebren nog bij de groep te houden mislukten. Siebren had zijn keuze gemaakt en wilde niet de volgende dag, en misschien langer, in de kreukels liggen om de Wampex maar te volbrengen. Siebren is tenslotte ook een zelfstandige en die kunnen nou eenmaal niet ziek zijn. Zijn griep van 2 weken geleden zat kennelijk nog in zijn lijf en zijn lichaam gaf signalen dat het beter was dat hij ermee stopte. Bovendien was hier een punt waarvandaan hij weer vrij snel bij de kantine van ONB kon zijn. Ondanks dat we al ruim 7 kilometer onderweg waren. We moesten Bareld en Gerwin dus terugroepen om een en ander even met elkaar te bespreken. Siebren succes gewenst met zijn terugreis en met zijn 5-en weer door. Aangeslagen door het vertrek van Siebren was het een vreemde stilte die over de ploeg kwam. We moesten het even een plekje geven. Gelukkig was de volgende route gewoon het volgen van de elektriciteitsmasten tot mast 15 dus hoefden we niet echt na te denken en konden we in stilte het vertrek van Siebren verwerken.

Bij mast 15 moest het kompas van stal gehaald worden en gingen we op graden lopen naar diverse memories. Ook nu ging het vlekkeloos. Op naar de flipporoute.
flippo

De kant die de Flippo uitkijkt moeten we op. De bovenstaande flippo kijkt naar rechts, dus moesten we rechtsaf. Maar omdat het hier de omgekeerde route betrof moesten we dus linksaf omdat bij deze route rechts links was en links rechts. Op naar de romeinse klokkenroute. Hier kwam de kubus van Sandra van pas. Op de kubus staan de tijden in romeinse cijfers aangegeven. Dit moest dus eerst vertaald worden naar ABN en daarna moesten de volgorde bepaald worden. Dan moest de klok ingesteld worden op de gevonden tijd en kwamen we uit de richting van de kleine wijzer en moesten we naar de richting die de grote wijzer aangaf. In het routeboekje ontbreken nu route 14 en 15. Deze is dus door één van onze ploegleden opgeschreven. En route 14 was de PC route. Bij de PC route draait er een PowerPointpresentatie vol met reclame van de sponsoren die de Wampex allemaal mogelijk maken. En tussen die reclame door zitten aanwijzingen. De aanwijzing voor deze route was: De geconserveerde route. Volg de conservenblikken tot een post. Na de post was het op zoek naar rood witte lintjes die her en der door bospercelen van links naar rechts verspreid in de bomen hingen. To we een Euro-teken tegenkwamen. Hierna verder via de eurobiljetten en munten die opgeteld samen een kompasstand aangaven.

En ook de Wampex begeeft zich op het vlak van de zwarte pieten discussie.

Op de volgende route moesten we de goede zwarte pieten volgen:goede piet

en niet de foute..foute piet

 

Hiermee heeft volgens mij de Wampex hun standpunt duidelijk gemaakt..

En daar was hij dan onze angstgegner bij uitstek..

06_2012_Angstgegner

De pesterige route…joker

Deze route was niet een route waar we als ploeg goede herinneringen aan beleefden. 2 keer ging het bij deze route bij onze ploeg hopeloos fout en hebben we tijd, zeg maar heeel veeel tijd verspeelt. Maar wonder boven wonder ging het deze keer foutloos. En kwamen we zonder verder te dolen door de nacht de joker tegen wat het einde van de pesterige route betekende.

 

 

 

striprouteHier was nu het punt gekomen dat we als ploeg een belangrijke beslissing moesten nemen….Gaan we voor de volledige Wampex of snijden we af en kiezen we voor de verkorte route. Hiermee snij je zeker 6 km af. Als ervaren ploeg was de keus uiteraard niet lastig en gingen we voor de volle 30 km.

Dus op naar de kentekenplaatjes route. Volg de kleine stukjes kentekenplaat tot een post. Maar waar was de eerste? We zochten en konden hem niet vinden. Totdat we even terugliepen en het eerste reflecterende plaatje zagen. Het was de zelfde route als de pesterige route maar dan de andere kant op. We waren inmiddels al 15 km onderweg en dus net over de helft.

Nu moesten we op zoek naar de nederlandse 3 kleur. De 3-kleur volgend tot een wimpel. Ook dit ging bijna vlekkeloos. Even een kleine omweg via een poolse vlag maar al snel weer back on track op zoek naar de wimpel.

En dan nu de striproute. Bij deze route moet je de zwarte lijn volgen en de paden die aan de zijkant van de lijn staan laten liggen. Zo kan het dus zijn dat je op een driesprong links, of rechtsaf moet.  Maar als je dit soort technieken beheerst is het in het geheel niet moeilijk.

 

 

Aan het einde van deze route kwamen we op de Coordinaten route. Waarbji je met behulp van de aanwijzingen je eindpunt moet bepalen en daar dan heen moet lopen. Dit moet je uittekenen op het kaartje.
coordinatenroute
Ook deze ging zonder problemen waarna we de blauwe kentkenplaatjes volgden op zoek naar de Egyptische route.  Door de hiëroglyfen te ontcijferen kom je achter de kompasrichting.
egyptische tekens

Gelukkig had Jaap de hiëroglyfen goed in het koppie zitten en ging ook deze route zeer voorspoedig. We moesten ons aan het einde van deze route melden bij een post. Route 25 en 26 ontbraken in het boekje. Route 26 was de videoroute dus die hadden we wel. Maar route 25 was niet bij de start en stond ook niet in het boekje. Route 25 was namelijk bij deze post te verkrijgen. Hiervoor moesten we Sandra wel eerst even in bad doen. En wel een badkuip op wielen met een peddel.
badkuip op wielen

De post bevond zich op een strandje. En met Sandra in een badkuip op wielen moesten we met de rest van de ploeg een aanloop nemen en zo Sandra met badkuip en al in het water duwen. Met de peddel moest ze vervolgens een stuk het water op peddelen om de aanwijzing die op een vlotje in het water dobberde op te schrijven. Hierna moesten we Sandra weer met het touw uit het water trekken.  En zo konden wij rustig even een hapje eten en wat drinken want het peddelen wilde Sandra niet helemaal lukken want ze bleef wat steken met de badkuip in het ondiepe water. Ondertussen hebben we om de beurt (want met volle mond praten mag niet van ons moeder) Sandra aangemoedigd. En een bikkel als Sandra is, is het haar toch gelukt om de route op te schrijven. Dus werd de wampex vervolgd in de route die Sandra had genoteerd om vervolgens onze weg te hervatten in de videoroute die door Thony was bekeken bij de start. Bareld had de route ook bekeken en beaamde dat we de goede route liepen.  De videoroute leidde ons langs de duurste huizen van Smallingerland, te vinden in de Wilgen, zo wist de baas van Smallingerland, Jaap, ons te vertellen. Hier woonden de rijkeren van deze gemeente.
de wilgen

blinde vlekroute

 

 

 

 

Nu op pad naar de favoriete route van onze en ik denk wel van elke ploeg. De chocoroute.  Dit moesten we via de vermaande route doen.  Waar we via de eerste en laatste en volle maan onze route vervolgen moesten. Maar niet zo maar want ook deze route had een addertje onder het gras en wel de omgedraaide route. Dus de eerste aanwijzing was de laatste en andersom. Aangekomen bij het eindpunt van deze route moesten we eerst nog even een water oversteken op een paar surfplanken aan elkaar gebonden met een paar plankjes.

surf

Met een beetje passen en meten konden we er mooi met zijn vijven op. En konden we zo in één keer op naar de chocomel.

chocopost

En dat is vreselijk lekker na 21 km wandelen.

Na de chocomel mochten we onze weg vervolgen via 6 foto’s waarop met een pijl stond waar we heen moesten lopen.  Als we goed liepen kwamen we uit bij een post. En ook bij deze post moesten we een wateroversteek maken om de Drachtster vaart over te steken. Terwijl er een ploeg bezig was om de oversteek te maken op, redelijk instabiele vlotjes, stonden er nog 2 ploegleden van de ploeg voor ons, te wachten op hun beurt. Die ploeg was dus met zijn zevenen. We vonden als ploeg dat er ook wel 7 op deze vlotjes naar de overkant konden. Daar waren de 2 overgebleven leden van die ploeg het niet geheel mee eens. Maar door het manipulatieve gedrag van Bareld (en de rest van de ploeg) was er voor deze 2 leden, eigenlijk maar één mogelijkheid en dat was het met onze ploeg eens zijn.  En zo geschiedde, met zijn zevenen op een instabiel vlot.

instabiel vlot

Als we allemaal rustig bleven zitten kon het best. Het was echter wel zaak om aan de overkant steeds weer naar voren te schuiven als er een persoon van het vlot klom anders zou het vlot zo achterover kantelen en met de rest van de ploegleden te water gaan.  Een van de andere ploeg was zo blij dat hij weer vaste grond onder de voeten had dat hij op zijn knieën viel en de grond begon te kussen. Volgens mij hebben ze toch wel een beetje doodsangsten uitgestaan met z’n zevenen op dat vlotje.

Aan de overkant aangekomen moesten we knipperlichten volgen, maar niet helemaal tot het knippelicht, als we al een ander licht zagen moesten we daar al heen lopen.  En ook hier eindigden we bij een post.  En jawel ook hier moesten we een wateroversteek maken. En als je denkt dat het niet gekker kan dan kan het altijd nog wat gekker. Een complete ploeg  van 6 Groningers stond te wachten op een vlot.  We vonden dat dit vlot, toch een stuk groter dan de vorige, wel 2 ploegen aan kon. Dus met z’n 11-en op het vlot. En waarschijnlijk was dit toch wel echt de max want hij begon als we teveel bewogen toch wel wat water te maken. Bareld van alle markten thuis kon ook wel zijn woordje Gronings dus spoorde hij de man die het vlot met touw naar de overkant trok aan. “Kom op mien jong, do kest vast wel sneller . Most harder trekken jong, dat hebst vroeger vast ook wel daane”.

Duidelijk opgelucht haalden we droog de overkant. Toch hadden we dit wat te snel gedaan want wat we vergeten waren was de aanwijzing voor de volgende route op te schrijven bij de post, die zich nu aan de andere kant van het water bevond.  Wel hoorden we de andere ploeg dat we in westelijke richting het water moesten volgen. Dus dat hebben we maar gedaan. En zo kwamen we bij de hartjesroute uit. Waar we de weg moesten vervolgen door de hartjes te volgen in de richting waar de punt heen wees. Tot we weer bij een post kwamen. Hier ging ik voor het halen van een stempel en met mij 4 andere ploegen. Jaap en Gerwin waren ondertussen al naar de vlotjes gelopen om daar een vlot op te eisen. De 4 voorgaande ploegen verbijsterd achter zich latend. Zo haalden we 4 ploegen in door een wateroversteek. En eindelijk ook een stabiel vlot, maar misschien kwam dat ook wel omdat we er ditmaal met zijn vijven op zaten.

stabiel

En zo kom je van de ene wateroversteek in de andere. En dan zie je ook hoeveel werk er door de organisatie is gestoken in het verfraaien van de Wampex. Want we moesten als echte Vikingen onze weg vervolgen door op een vlot als ware het een Vikingschip, de volgende oversteek te maken.

draAKJES

Om vervolgens via reflectortjes en een oleaatroute onze weg te vervolgen. En zo kwamen we op de ontspoorde route uit. En dan is het mooi dat je iemand in de ploeg hebt die kennis heeft van Smallingerland. Deze route was vroeger een spoorbaan. En deze spoorlijn liep tussen Groningen en Drachten en is speciaal aangelegd op verzoek van meneer Philips, net zoals het vliegveld bij Drachten.  Alleen dan wilde hij een vestiging van Philips in Drachten neerzetten. En sindsdien is Drachten gegroeid als dorp naar wat het nu is. Het eindigd bij een rood sein. Hierna de route vervolgd in de richting van de klavertjes vier die op de boom gespijkerd waren. Blindelings de klavertjes volgend zagen we ineens een Wampie met een kruis erdoor.

fout wampieMet daaronder de tekst volg wel de klavertjes vier en niet de klavertjes drie.

En toen zagen we het we volgden de klavertje 3 de klavertjes 4 waren de andere kant op. Al snel hadden we de goede route weer te pakken, maar dit keer niet zonder hulp van de organisatie.

 

 

Vervolgens de friese route, waar we pompebleden moesten volgen en de geel-zwarte route waar we geel zwarte lintjes moesten volgen.

Op naar de laatste loodjes route die ons weer naar de start bracht waar het 7 uur geleden allemaal begon. Om 22 minuten over 12 melden we ons weer bij de organisatie. Hier kregen we onze welverdiende bonnen voor de snert. Die gaat er samen met een flesje bier altijd maar wat graag in.

snert

We hadden er 6 uur en 53 minuten looptijd op zitten en met de taxirit erbij precies 7 uur. Op de meter stond 27,26 kilometer.

Nooit eerder waren we als ploeg sneller dan deze editie. En als we aan de eerste avond mee hadden gedaan, de avond dat de kanonnen mee doen, de wedstrijdavond. Dan waren we gewoon 7e geweest.

Volgens Bareld hadden we deze keer de eerste plek behaald dus maakte hij een foto van de beker en postte deze op Facebook. Je begrijpt de felicitaties blijven maar binnen stromen.

beker

Laten we nog maar niet te vroeg juichen, we wachten de officiële uitslag nog maar even af. Het was in ieder geval weer een pittige wandeltocht. Toch zijn we met een voldaan gevoel weer richting Burgum gereden. Op naar volgend jaar.

Groet

Thony

 

 

 

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *